Waarom milieuvervuiling nog steeds niet onze topprioriteit is

Milieuvervuiling; een woord die iedereen dagelijks meerdere keren voorbij ziet komen. Toch is nog lang niet iedereen doordrongen van de noodzaak om zuinig te zijn op onze aarde. Veel mensen zijn er nog niet aan toe om zich er zelf ook serieus mee bezig te houden. Het is toch vooral nog iets wat de regering maar op moet lossen. Zolang vervuilende producten gewoon verkrijgbaar zijn en consumeren de norm, verandert er bij veel mensen nog niet veel. Ze horen dat milieuvervuiling een urgent probleem is, maar ze voelen dat zelf niet. Als ze dat wel zouden voelen, zouden ze er namelijk wel direct naar gaan handelen.

Prioriteiten

Velen voelen de urgentie niet, omdat ze andere prioriteiten hebben. En dat kun je ze niet altijd kwalijk nemen. Zo was er in mijn eigen leven een periode waarin ik geen eigen woonruimte had. Mijn prioriteit was toen om een woonruimte te vinden. En om naast mijn werk allerlei praktische en financiële problemen op te lossen. Ik was toen totaal niet bezig met het milieu. Dat stond helemaal onderaan mijn prioriteitenlijst. Afval scheiden deed ik daarom niet. Ik gooide alles in één zak. Het had mijn aandacht niet, ik had er in mijn hoofd geen ruimte voor.

Innerlijke-natuurverandering

Oog hebben voor de wereld om je heen, en dus ook goed zijn voor het natuur en milieu, lukt alleen als jouw innerlijke natuur niet in opstand is. Als jouw eigen natuur en milieu in balans zijn, ben je in staat om aandacht te geven aan de natuur en het milieu buiten jou. Zorgen voor onze planeet is eigenlijk zorgen voor anderen. En als je belast bent met eigen mentale bagage, is dat verrekte moeilijk om te doen.

Maslow

In feite gaat het hier om de bekende theorie van Maslow. Als je kijkt naar zijn behoeftenpiramide, zie je dat we eerst in onze basisbehoeften voorzien, voordat we ons kunnen richten op meer geavanceerde behoeften, zoals een schoon milieu. Tegengaan van milieuverandering is al helemaal lastig, omdat dat voorziet in behoeftes van komende generaties. Die verantwoordelijkheid voel je echt alleen maar als je daar de mentale ruimte voor hebt.

Gevoel van urgentie opwekken

De kwaliteit van onze leefomgeving is ontzettend belangrijk. Hoe creëer je een gevoel van urgentie om mee te werken aan een leefbare planeet? Hoe zorg je ervoor dat mensen daar zelf behoefte aan krijgen?

Carl Gustav Jung formuleerde daar alweer een tijd geleden het antwoord op. Maar dat antwoord is actueler dan ooit:

“Ik ben ervan overtuigd dat het onderzoek van de ziel de

wetenschap van de toekomst is. Het is een wetenschap die we het hardste nodig hebben.
Het is namelijk dat de mens zelf het grootste gevaar voor de mensheid
vormt en niet de rampen, epidemieën, kanker enzovoort.

Het zijn de psychische epidemieën die veel meer schade aanrichten.
Het grootste gevaar schuilt in het onbewuste van de mens, daar waar duistere krachten opdoemen.
Deze krachten moeten onder ogen gezien worden om daarna geïntegreerd te kunnen worden.

Eerst moet men ze zien en pas daarna kan men ze omvormen of ombuigen tot iets beters.
Eerst moet de mens zichzelf veranderen pas daarna kan de wereld verbeteren. Eerst de weg naar binnen en daarna weer de weg naar buiten de wereld in met het nodige
gereedschap om niet in de massa ten onder te gaan maar met behoud van zijn unieke persoonlijkheid” ( uit: ‘Herinneringen, dromen en gedachten, een autobiografie’ door C.G.Jung, 1976)

En ook deze quote verwoordt goed waar het probleem zit. Ik weet niet meer van wie die is, anders had ik er graag de credit voor gegeven.

“Als je een schip wil bouwen, moet je werklui niet opdragen hout te verzamelen, je moet niet het werk verdelen en orders geven. Leer in plaats daarvan mensen eerst te verlangen naar de eindeloze zee.”