Als je kinderen hebt, is jouw pijn niet alleen van jou. Je draagt die onbewust over op je kinderen.
Laatst had ik weer eens te maken met een schrijnend voorbeeld hiervan. Een cliënt van mij vertoonde structureel please-gedrag. Hij had geen idee waarom hij zichzelf niet goed genoeg vond en zijn eigen grenzen niet kon bepalen. Hij had een gelukkige jeugd gehad. Dankzij zijn ouders had hij een goede opleiding kunnen volgen en was hij niks tekortgekomen.
In de loop van de therapie bleek echter dat hij wél wat tekortgekomen was, namelijk emotionele aandacht. In het gezin waarin hij opgroeide, werd niet gepraat over gevoelens. Waarom? Omdat ook zijn grootouders emoties verdrongen. Al generaties lang was er genetische pijn.
Geen schuldigen, maar emotioneel onvolwassen ouders
De ouders van mijn cliënt valt de pijn die ze hebben overgedragen, niet aan te rekenen. Zij waren kinderen van hun tijd. Datzelfde geldt voor de grootouders. Mijn cliënt kon als eerste de oorzaak
aanwijzen van zijn klachten. Hij was in staat de keten van pijn te doorbreken en deze niet aan zijn eigen kinderen door te geven.
Als we iets in het kind willen veranderen, moeten we het eerst onderzoeken en kijken of het niet iets is wat beter in onszelf kan worden veranderd. – Carl Gustav Jung
Generaties met onverwerkte emoties
Als je onverklaarde psychische of fysieke klachten hebt, ligt de oorzaak meestal in onverwerkte, pijnlijke gevoelens en emoties. Door die alsnog te verwerken, word je klachtenvrij. Mijn cliënt is niet de enige. We kennen allemaal mensen die op deze manier zijn opgegroeid. Ik gun ze allemaal een traject zoals dat van mijn cliënt. Voor henzelf, maar zeker ook voor hun kinderen.
‹ Alle blogartikelen